1-نوعی راه حل برای مدیریت امور مناطق ناهمگونی است که از نظر جغرافیایی، اقلیمی،فرهنگی،قومی،مذهبی و غیره از هم متفاوت هستند.
2-در ان شکل،کشور به مناطق متعددی تقسیم می گردد که هرکدام از این مناطق دارای اشتراکات و همسانی های خاص خود هستند.
3-منطقه گرایی نوعی عدم تمرکز اداری است.
4-در منطقه گرایی،قانونگذاری به صورت متنوع و متناسب با خصایص هر منطقه توسط دولت مرکزی انجام می گیرد.
مانند کشورهای ایتالیا و اسپانیا