1-هرگاه چند کشور مستقل به منظور پایدار ماندن و نیرومند شدن خود بخواهند در زمینه های دفاعی،اقتصادی،نظامی و سیاسی اشتراک مساعی مداوم داشته باشند و طی معاهده ای با خصلت بین المللی میزانی از حاکمیت خود را به یک سازمان مشترک مرکزی بسپارند ،پایه یک کنفدراسیون را ریخته اند.
2-حاکمیت سیاسی و شخصیت حقوقی خود کشور حفظ شود؛
3-وجود یک معاهده یا موافقت نامه یا معاهده باید اختیاری و ارادی باشد؛
4-ورود و خروج از این موافقت نامه یا معاهده باید اختیاری و ارادی باشد؛
5-یک قوه مقننه مشترک پیش بینی می گردد؛
6-معمولا یک نهاد قضایی هم پیش بینی می شود.
7-مهم ترین نهاد کنفدراسیون ،مجلسی است که از اعضای تعیین کننده توسط دولت های عضو تشکیل می شود و عملاً از دستورهای حکومت خود اطاعت می کنند.
8-هرکدام از دولت های عضو در این مجلس،دارای رای مساوی هستند.
9-دربیشتر مواقع مذاکرات این مجلس منجر به تصمیم گیری های الزام آور نمی گردد بلکه منتهی به تهیه طرح هایی می شود که پس از تایید و تصویب دولت های عضو قطعیت می یابند.