1-اگر قانون اساسی از سوی زمامدار بلامنازعی به عنوان امتیاز به مردم داده شود، به آن قانون اساسی اعطایی یا اقتداری می گویند.
2-فرمان مشروطیت 1814 لویی هجدهم فرانسه و دستخط فرمان مشروطه سال های 1905 و 1906 تزار روس از آن جمله است.
1-قانون اساسی یکدست آن است که کلیه اصول آن دارای ارزشی مساوی باشند. یعنی آیین تجدیدنظر در مورد همه مقررات آن به یکسانی پیش بینی شده باشد.مانند انگلستان و هند.
2-غالب قوانین اساسی مدون،واجد این خصلت هستند.
3-قوانین اساسی مختلط به متون مصوبی گفته می شود که مشتملذ بر دو نوع اصول باشند:
اصولی که با آیین خاص قابل تجدیدنظر هستند و اصولی که همانند قوانین عادی قابل اصلاح و تغییر می باشند.
4-درواقع اگر اصول قانون اساسی به لحاظ ارزش یکسان نباشند و دسته ای اصول به لحاظ ارزش و اعتبار نسبت به اصول دیگر از اهمیت بیشتری برخوردار باشند به گونه ای که تحدیدنظر در آن ها به راحتی امکان پذیر نباشد، به این نوع قانون،قانون اساسی مختلط (با ارزش متفاوت اصول) اطلاق می گردد.مانند ایران،آمریکا و فرانسه.
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دارای مقدمه ای نسبتا طولانی است که در مجلس خبرگان وقت برای آن رای گیری نشد، اما همه پذیرفتند که این مقدمه در صدر قانون اساسی قرار گیرد.
1-قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مصوب سال 1358 ،جزو قوانین اساسی با متن واحد است؛چون در یک مجموعه واحد 177 اصلی تنظیم شده است.
2-قانون اساسی مشروطیت در دو متن تنظیم گردید.
3-قانون اساسی جمهوری سوم فرانسه در سه متن متعدد مقرر شد.(سال 1875 م)